Witam serdecznie,
kolejne top 10, tym razem moich ulubionych piosenek zespołu Lady
Pank. Przyjąłem takie zasady jakie obowiązywały przy okazji prezentacji Budki Suflera.
Również wybrałem po jednym utworze z różnych płyt. Nie
uwzględniałem, poza jednym wyjątkiem, piosenek
śpiewanych przez Borysewicza.
Zachęcam do pisania w komentarzach waszych własnych topek piosenek zespołu Lady Pank! Pokrywa się ona z tymi utworami, które wymieniłem? Jakie piosenki Panków uważacie za niedoceniane?
Poniżej, jak zwyczajowo, szybki skrót tej toplisty, jeżeli nie macie czasu na czytanie, a chcecie tylko wiedzieć jakie piosenki tego zespołu uwielbiam.
Zachęcam do pisania w komentarzach waszych własnych topek piosenek zespołu Lady Pank! Pokrywa się ona z tymi utworami, które wymieniłem? Jakie piosenki Panków uważacie za niedoceniane?
Poniżej, jak zwyczajowo, szybki skrót tej toplisty, jeżeli nie macie czasu na czytanie, a chcecie tylko wiedzieć jakie piosenki tego zespołu uwielbiam.
10 Miejsce. Sztuka latania:
Piosenka z czasów albumu "LP 3", jednak oryginalnie ukazała się tylko na singlu. A szkoda, bo to byłby jeden z najjaśniejszych punktów z tej niezbyt udanej trzeciej płyty Panków. Jest dosyć metaforyczny tekst, można go interpretować na kilka sposobów. Słyszałem takie opinie, że to jest piosenka o samobójstwie, ale nie jestem co do tego przekonany – raczej to wiersz o przekraczaniu własnych granic, dorastaniu, o marzeniach, które w starciu z szarą rzeczywistością jednak ostatecznie przegrywają.
9 Miejsce. Marchewkowe Pole:
Ukazało się ono na pierwszej części soundtracku do kreskówki "O dwóch takich co ukradli księżyc" (Ciekawostka: Borysewicz podkładał głos jednej z postaci). Podobnie jak ta piosenka, cały album utrzymany jest w ciekawych, nieco odrealnionych klimatach. W połączeniu z lekko psychodelicznym tekstem Andrzeja Mogielnickiego otrzymujemy bardzo fajną piosenkę (słowa do drugiej części albumu napisał Jacek Cygan, uważam że poecie nie udało się powtórzyć tego fajnego klimatu z pierwszej płyty).
8 Miejsce. Minus 10 w Rio:
Jak się okazuje, to pierwszy nagrany utwór, gdzie pojawia się głos Panasewicza. Śpiewa tam refren, zwrotki dalej należą do Jana Bo. Minus 10 w Rio różni się nieco od późniejszych piosenek, zagrany nerwowo, można powiedzieć że punkowo :) tekst opowiada o ludziach zamkniętych w domu bez klamek (łatwo się domyśleć, że tak naprawdę chodzi o życie w państwie socjalistycznym).
7 Miejsce. Fabryka małp:
Piosenek z "Lady Pank" lubię naprawdę sporo. Gdybym sam siebie nie ograniczył powyższymi zasadami, które wcześniej ustaliłem, na pewno zapełniłbym listę mnóstwem piosenek. Na obecną chwilę z debiutu najbardziej podoba mi się Fabryka małp, piosenka o przemocy. Wybrałem ją również dlatego, że tytuł i treść kojarzy mi się trochę z naszym parlamentem :)
6 Miejsce. Stacja Warszawa:
Jeden z moich ulubionych, "wielkich hitów" Lady Pank. To metaforyczny utwór o dwóch obliczach, bardziej socjologicznym, i bardziej miłosnym. Warszawa ukazana jest jako nie tylko ogromne, pełne anonimowych ludzi miasto, lecz również jako bariera między parą ludzi, która zniknie dopiero wtedy, kiedy obie strony uświadomią sobie, iż się kochają.
5 Miejsce. Nie chcę litości:
Piąte miejsce trafia do utworu, dla odmiany zupełnie zapomnianego i niedocenianego. Cała płyta "Międzyzdroje" (bardzo fajny album swoją drogą!) wypełniona jest tekstami Panasewicza i zdaje się, że inspiracją do ich napisania był jakiś jego nieudany związek. Widać to również w Nie chcę litości, który jest piosenką dosyć depresyjną i widać, jak bardzo bohatera słów zabolało to rozstanie. Na końcu pojawia się partia smyczków, na koncertach zastąpiona przez solo Borysewicza.
4 Miejsce. Znowu pada deszcz:
Kolejny rozpoznawalny hit, z płyty może nie tak udanej jak dwie poprzednie ("NaNa" i "Międzyzdroje"), aczkolwiek zawierającej kilka jasnych punktów. W wersjach koncertowych intro i końcowa partia zostały nieco wydłużone, tekst zaś jest typowy dla Panasa – może nie najlepszy literacko i warsztatowo, jednakże napisany "z sercem".
3 Miejsce. Młode orły:
Znowu dzieło Jana i Janusza. Łączy się z nim dosyć ciekawa historia. Otóż, podobno, zostało zainspirowane prawdziwą relacją, która wytworzyła się podczas gdy wokalista przebywał w Ameryce (ponoć nawet mają razem dziecko). Nic, dziwnego że cała piosenka wypadała rewelacyjnie! Jest znakomicie zagrana, ma fajną, romantyczną atmosferę – bohaterów tego tekstu łączy namiętnie, wręcz wyczuwalne uczucie, bardzo dobrze ukazane przez Panasa.
2 Miejsce. Zawsze tam gdzie Ty:
Drugie miejsce trafia do słynnej ballady z płyty o tym samym tytule. Chociaż tekst nie jest bardzo ambitny i opowiada o tym, co tysiące takich utworów przed nim. Ma jednak to dzieło niesamowity klimat i muzykę. Szczególnie dobrze wypada na koncertach, gdyż płytowa wstawka na gitarze, pojawiająca się na końcu, została zamieniona w długą elektryczną solówkę.
1 Miejsce. Mała wojna:
Na szczycie podium niezmiennie, odkąd
tylko zacząłem słuchać Lady Pank, piosenka Mała wojna. Ballada,
która doskonale nadaje się do grania akustycznego, chociaż w
oryginalnej wersji przeważają elektryki. Oczywiście wszystkie
wersje brzmią tak samo genialnie, szczególnie pod koniec, bo to jedna z tych piosenek, w których z czasem trwania napięcie rośnie.
Zaskoczeniem dla mnie było to, że
tekst napisał Zbigniew Hołdys. Dotychczas jego pisarstwo kojarzyłem z niezbyt ambitnej twórczości typu "Ale w koło
jest wesoło". Tymczasem Mała wojna wyszła niespodziewanie
dobrze – metaforyczna opowieść, różne sposoby interpretacji,
pod względem stylistycznym przyzwoity. Jako całość, bardzo bliski
mojego wyobrażenia o utworze idealnym.
Sztuka latania to jest to tekst o samobójstwie, W zasadzie o nieudanym samobójstwie, podmiot liryczny skacze ale ktoś go ratuje i krzyczy, że "tak każdy by chciał" - to krzyczy osoba która w ostatniej chwili złapała samobójcę.
OdpowiedzUsuńCo do tego nie ma najmniejszych wątpliwości - metafory łabędzi śpiew - to śpiew umierającego ptaka, aczkolwiek zaznaczyć trzeba, że ukuło się pewne przekonanie, że łabędzie przed swoją śmiercią śpiewają.
Tak na dobrą sprawę jet to piosenka o szarości i beznadziejności PRL, beznadziejności która pcha do samobójstwa. Kto żył w tamtych czasach pamięta pewne rzeczy.
Faktycznie to utwór godny złotej płyty Lady Pank w złotym składzie - szkoda, że powstała później.